Thursday, June 5, 2008

Antiamerikanizmi grek.

Antiamerikanizmi në Greqi është tejet në modë. Një grek që e respekton veten e vet sigurisht që është dhe ndjehet antiamerikan. Dhe këtë asnjëherë nuk harron ta shprehë. Nëpër mure pallatesh, shkollash, stadiumesh dhe rrugësh.
Parrulla më të shpeshta janë “Jashtë NATO nga Ballkani”. “KE, NATO e njëjta sindikatë”, “Vrasës të kombeve Amerikanë” etj. Shpesh parrullat kthehen në demostrata sa herë që ndonjë president amerikan denjon të vizitojë tokën Helene. Deri para pak vitesh nuk mungonin as konfliktet dhe aktet terroriste deri bomba afër ambasadës së SHBA në Athinë. Organizata më e njohur e majtë terroristo-anarkiste ishte 17 Nëntori e cila u gjet dhe u neutralizua në vitin 2004 para fillimit të lojrave Olimpike.

A ka shpjegim llogjik kjo sjellje? Ka. Lidhet kryesisht me ngjarje historike dhe incidente ndërkombëtare. Që fillojnë aty rreth vitit 1967 ku me ndihmën e Amerikanëve u vendos JUNTA ushtarake në Greqi me asistencën dhe bekimin e CIA-s. Arsyet e veprimit të CIA lidhen me moslejimin e Jorgo Papandreut në fitimin e zgjedhjeve të përgjithshme të atij viti. J. Papandreu konsiderohej si i majtë i rrezikshem afërsisht komunist. Sjellja anti interesave greke e SHBA vijon në vitin 1974 me lejimin e Turqisë në ndërhyrjen dhe pushtimin e 1/3 së ishullit të Qipros. Sekretari i jashtëm amerikan, Henri Kissinger në atë kohë thuhet se lejoi këtë ndërhyrje duke u stigmatizuar si një nga antigrekët më të famshëm të të gjitha kohërave. Kjo ndërhyrje historike nuk mund të mos kolorizohej dhe nga folklorizmi popullor mitik. Kështu qarkullon për disa vjet (që prej 1997) se H. Kissinger të ketë thënë një shprehje historike stigmatizuese në lidhjet midis dy shteteve.
Pak a shumë shprehja që i atribohet Kissingerit thotë kështu:
“Populli grek është kryeneç dhe kokëfortë. Për këto arsye i vështirë për tu kontrolluar. Për tia arritur kësaj do të na duhet të mbytim gjuhën, zakonet dhe fenë e tij”
Shprehja në fjalë është përgënjeshtruar prej Kissinger vetë, mirëpo i ka kaluar kufijtë e përhapjes në popull duke u bërë si pikë referimi për gjithë grekët dhe mënyrën si amerikanët i shohin ata.


Pas vitit 1974 në shenjë proteste për ndërhyrjen në Qipro, kryeministri i parë i zgjedhur pas JUNTËS ushtarake, Kostandin Karamanlis, del prej NATOs. Kjo solli të tjera peripeci politike në lidhjet midis Turqisë dhe Greqisë.
Bazat e NATOs zhvendosen në Turqi dhe fqinji lindor i Greqisë merr në dorë një rol strategjik në rajon. Greqia rifutet në organizatën ushtarake përsëri pas disa vjetësh por marrëdhëniet midis dy vendeve të rajonit lidhur me incidentet ajrore, detare, vijën bregdetare të tyre, kufijtë e këtyre vijave vijon me shumë incidente të përfshira në këtë situatë. Pika më e nxehtë në marrëdhëniet Turqi- Greqi arrihet në vitin 1995 me incidentin e Imias. Pas atij viti deri në ditët e sotme situata vjen duke u normalizuar, mirëpo konfliktet për kufijtë detarë dhe ajrorë ngelen gjithnjë të hapura. Kthesa e marrëdhënieve midis Turqisë dhe Greqisë shënohet të jetë dorëzimi i liderit të PKK kurd Abdullah Oçalan në ambasadën greke të Kenyas ku ky kishte vajtur të strehohej. Pas dorëzimit të tij, iu ofrua Turqisë një paketë ekonomike dhe turistike qe pasoi me nënshkrimin e saj prej të dy vendeve.



Antiamerikanizmi, përfshin dhe politikën e jashtme greke në shumë aspekte të saj. Konkretisht lidhet me qëndrimet jo miqësore kundrejt Izraelit.Greqia ka votuar kundër në OKB për formimin e këtij shteti në vitin 1947. Ndërsa në masat popullore gëlon një antisemitizëm me rrënjë të thella historike. Opinioni i përgjithshëm nuk ka mundur të qëndrojë indiferent edhe ndaj mbështetjes së kauzës Palestineze. Politika e jashtme greke lidhet dhe me përkrahjen e Serbisë përgjatë luftës së Kosovës (me protesta kundër bombardimit të NATOs në Serbi, por asnjë kundërshtim në lidhje me politikën vrastare të Miloseviçit) Prej Serbisë, shteti grek shikohej gjithnjë si aleati model që i mbështeste në kauzën e tyre të drejtë.


Kohët e fundit, antiamerikanzimi lidhet me konfliktin për emrin e Maqedonisë-FYROM. Shigjeta janë hedhur dhe kundrejt shtetit shqiptar dhe Kosovës duke komentuar flamujt amerikanë që kosovarët mbanin në duar në 17 Shkurt. Përfundimet merren lehtë me mend se ky antiamerikanizëm i përhapur kufizon jashtë mase politikën e jashtme të Greqisë. Arsyet më të shpeshta për këtë sjellje përmblidhen në thënien se “amerikanët nuk kanë miq, por vetëm interesa”. Këto pohime janë të vlefshme deri diku, dhe kërkojnë reflektim. Nëse konsiderojmë që shtetet e rajonit prej Greqisë ndahen në pro-amerikanë dhe anti-amerikanë, mentaliteti i ndryshëm midis nesh (Shqipëri-Greqi), ndodhet i futur në një hendek interesash.


Sa i thellë është ky hendek dhe a do mundet të tejkalohet, kjo ngelet për tu parë në të ardhmen detyrimisht të përbashkët.

21 comments:

Anonymous said...

Ta mora kete shkrimin per Peshkun. Gjithe te mirat.

Julius said...

Ok Alisa, po ki kujdes të përmbledhësh referencat e përfshira në shkrim.

Agobooks said...

p.s.:JUNTA jo HUNTA!

Julius said...

Në greqisht është me "H" po si term ndërkombëtar përdoret me "J", për këtë arsye e korigjova.

e paditur said...

Sigurisht, të kesh qënë një gur shahu në luftën e ftohtë mes SHBA dhe URSS, nuk është e këndshme për asnjë popull. Ma merr mendja që grekët, që njihen në botë si populli ku ka lindur demokracia, një ndërhyrje e tillë e hapur amerikane për të mos lejuar vendosjen e rregjimeve komuniste, i ka prekur në diçka të shtrenjtë (pak a shumë si ai debati ynë i miteve). Nga ana tjetër, mendoj që nëse kjo ndjenjë anti-amerikanizmi vazhdon të ekzistojë dhe sot e kësaj dite, gati 20 vjet pas rënies së murit të Berlinit, atëherë duket që grekët nuk e kanë pasur mendjen shumë të shikojnë se çfarë u bë nëpër botë. Sepse në retrospektivë, qe me fat për ta, që amerikanët nuk lejuan vendosjen e rregjimeve pro-sovjetike, atje ku mundën t'ia dilnin.
Besoj që shumë nga ne shqiptarët e sotëm themi: "Pse nuk zbarkuan dhe në Shqipëri anglo-amerikanët, pse na quajtën kaq të parëndësishëm, për të na ndihmuar dhe ne?"
Nga ana tjetër, shumë nga të majtët që jetojnë nëpër Europë, janë pa idera për çfarë mund të jenë betejat e vërteta të një të majte moderne, dhe kanë ngelur peng i parrullave e tezave tashmë të tejkaluara.
Askush nuk e vë në dyshim që Amerika nuk ka miq, por interesa. Pyetja shtrohet, kë ka mik Greqia? Të paktën jo fqinjët e vet. Të kërkosh altruizëm nga qeveritë e botës kur shteti yt është i pari që ndjek mbi të gjitha interesat e tij kombëtarë, më duket naive. Unë në këtë këndvështrim do të shikoja dhe atë votën kundër Izraelit në 1947. Më duket që atëherë ka qënë ende herët të flitej për anti-amerikanizëm, nëse Programi Marshall sapo kishte filluar, ndaj ai qëndrim i duhet faturuar interesave të brendshëm grekë.
Problemi është që shumëkush duhet të pyesë: A ja lejon dot Amerika vetes të qëndrojë neutrale ndaj gjërave që ndodhin në botë? Ata e provuan në të dy luftërat botërore, po u pa që pa ekonominë dhe fuqinë amerikane, ato luftëra ishin të papërballueshme për Europianët. Ato luftëra them që i mësuan Amerikës që nuk ka kuptim t'i lësh gjërat të rrjedhin sipas qejfit, ngandonjëherë duhet ndërhyrë. A ka qënë të gjitha ndërhyrjet me vend? Jo, sigurisht që jo. Dhe kjo është varur nga balancat e brendshme politike. Të gjithë jemi të bindur që nëse në 2001 nuk do të kishte qënë president George W. Bush, por Al Gore, nuk do të kishte pasur luftë në Irak. Por unë mendoj që amerikanët mësuan nga kjo që ndodhi, dhe Bushi që tani ka hyrë në histori si presidenti më i keq i kohëve moderne. Ndaj dhe shikojmë tërë atë mbështetje për një politikan të ri, tërësisht i panjohur para 2007, si Barack Obama, që ka mbajtur një fjalim kundër luftës në një miting që në 2002, siç bënin dhe të majtët në Europë para se të fillonte lufta.
Përfundimi: Në vend që grekët dhe shumë të tjerë të merren me anti-amerikanizmin, do ishte mirë sikur të bënin ca më shumë për të luftuar varfërinë në botë. Nëse nuk u duhen ato subvencionet që iu jep ajo BE-ja kapitaliste, t'i marrin e të shkojnë të investojnë në Afrikë, ku janë ata që vuajnë vërtetë.
E zgjata shumë. Të më falësh.

Amour Monde said...

njatjeta
ore para tre netesh ketu i dogjen BMW X5 ambasades greke , thuhet se jan anarkistet grek.tani sikur jan vetem greket antiamerikan,antiamrikanizmi esht ber si nje'pjat e dites' qe e gjen ne çdo restorant,puna esht se kush e ha

Julius said...

Më fal, po nuk të fal. Të falënderoj, sepse zgjerove horizontin e temës duke dhënë nxitje interesante.
Së pari, nuk mendoj se duhen ngatërruar grekët e lashtë me të sotmit. Sepse nuk ngjajnë as në mentalitet dhe botkuptim as nga tiparet gjenetike (Self hudhu :D)
Ndryshimi që pësuan pas rreth 1000 vjet Bizanti dhe 500 vjet perandori Osmane, u prishi gjithçka të vjetër, deri në tjetërsim. Ata lihen jashtë ekuacionit në këtë pikë dhe hyjnë herë pas here si një hije brenda tij, për të ngacmuar egon kombëtare të grekëve.

Ndihma drejt Greqisë, nuk kishte atëherë flamuj(L2B). Tip amerikanët na ndihmuan, apo anglezët. Dhe ndërhyrja në 1967 ishte e pastër në dobi të interesave amerikane, jo si rrezik ndaj komunizmit. J. Papandreu cilësohej si komunist, po nuk ishte i tillë. Ai ishte kockë e fortë për amerikanët vetë, dhe personi më pak i gatshëm për tu përgjigjur interesave që ata kishin. Kështu hyri Junta në lojë. Katër a pesë kolonelë mediokër që e mbajtën pushtetin për 7 vjet.
Të majtët e Greqisë identifikohen me të majtët e sotëm në Evropë (ata që ke përshkruar ti) gati 100%. Por janë njohur me luftën ideologjike dhe atë praktike (kaçakë malesh) dhe kujtesa është e gjallë. Kjo ofron një trajtë romantizmi të tepruar në Greqi, shumë idealist por aspak praktik. (shumica e artistëve grekë janë të majtë, si shembull banal e them). Ka shenja arkaizmi brenda të majtës (partia komuniste e Greqisë merr rreth 7-8% të votave të përgjithshme).
Vërtet është naive të akuzosh të tjerët për interesa dhe të mbeshtetësh interesat e tua në të njëjtën kohë. Një pjesë e madhe e popullit janë naivë, u binden këtyre miteve sepse përkëdhelin egon kombëtare. Një shprehje e Venizelos thotë: “Greqia e varfër por e ndershme”. Shpesh kjo shprehje merret si referim. Rol këtu luan dhe mësimi i historisë ku faqet e errëta të saj “fshihen” dhe i ofrohen publikut vetëm në arsimin e lartë. Pra e vërteta historike është privilegj i një pjese të vogël të popullit. Pjesa tjetër gënjehet.

Rreth Izraelit; më duhet të sqarohem më drejt... Pse e përfshiva? Atëhere nuk kishte politikë antiamerikane, mirëpo ky veprim i atëhershëm, i përgjigjej politikës antisemite greke. Grekët nuk janë sjellë mirë me hebrenjtë gjatë luftës. Rreth 70% e tyre janë deportuar dhe nga këta 90% nuk janë kthyer të gjallë andej nga vajtën. Po sot ama, politika amerikane është pro-izraelite. Dhe akuzat ndaj Amerikës vijnë bashkë me akuzat për lobin çifut. Si një kombinim interesash të kundërta me Greqinë që e bëjnë më të lehtë përhapjen e teorive konspirative. Shumë shpesh do të dëgjosh në Greqi: Amerika dhe lobi çifut kundër grekëve etj etj.
Është e vërtetë ama, që kanë ngelur disi në vend përsa i përket vizionit dhe ndryshimit mbarëbotëror. Politika e jashtme greke, është e drejtuar nga brenda jo nga jashtë. Dmth merr pozicione mbrojtëse ndaj gjuhës, zakoneve, “lashtësisë” etj. Shtetet e mëdha i shikon si kërcënim ndaj trashëgimisë së tyre historike. Pse e bëjnë këtë, nuk e kuptoj. Dorë të rëndë ama ka feja dhe klerikët në këtë situatë.
Për mua, duhet të shikojnë hapjen ndaj vendeve fqinje, gjetjen e frymës së përbashkët me ta me sinqeritet dhe besim të ndërsjelltë.

Julius said...

Përshendetje AM. E bukur ajo shprehja me pjatën e ditës. Bëhet monotone ta hash përditë.
I hodha një sy blogut tënd, ishte interesant.
Shifemi vërdallë.

e paditur said...

Hmm, ne shqiptarët mund të themi që jemi pasardhës të ilirëve, kurse grekët nuk thonë dot që janë pasardhës së grekëve? Vërtet kanë ndryshuar gjërat, por kjo nuk u heq atyre të drejtën të "mburren" me historinë e tyre.

Ti thua që në 1967 nuk kishte punë komunizmi. Unë mendoj që frika kryesore amerikane në gjithë ato vite ka qënë të humbin shtete në favor të ideollogjisë së majtë ruse. Interesi kryesor amerikan ishtë të bënin çdo gjë të ruanin këtë imazhin e frymës anti-komuniste në Europën e NATOS. Nuk ka rëndësi nëse ishte apo jo Papandreu komunist. Nëse bota e shikonte si të tillë, atëherë Amerika duhet të vepronte.

Më pëlqen që flet për romanticizëm, për një moment e kisha shkruar dhe unë në një fjali, por e hoqa. Ky është gjithnjë problemi i ideollogjive, me atë vizionin e lartë të tyre humbasin fokusin tek e përditshmja dhe pragmatikja.

Sidoqoftë, mësova shumë gjëra nga kjo posta jote sote. Të falenderoj.

Julius said...

Nuk mund të aludoj, apo të flertoj më tepër me idenë e përkatësisë gjenetike të shqiptarëve dhe grekëve. Por më ngelet të them se mentaliteti i tyre nuk është i njëjtë me të lashtët.
lexo psh Fallmerayer. http://en.wikipedia.org/wiki/Jakob_Philipp_Fallmerayer

Gjithsesi të ndiheshin të prekur prej amerikanëve, sepse u cënonte një mentalitet të lashtë...nuk e them dot. Më duket paksa naive (sorry)
Përfundimisht J. Papandreu nuk ishte komunist, as kishte rrezik komunist. Ai quhej ndryshe “plaku i demokracisë” dhe partia komuniste në atë kohë ishte nxjerë jashtë ligjit. Kliko te emri i tij dhe hidhi një sy infos për më shumë.
Meqë thamë se politikat janë interes, amerikanëve u interesonte të kishin lidhje të vazhdueshme dhe Greqia të varej prej tyre. Duhet të gjenin njeriun e përshtatshëm për këtë punë. Papandreu nuk ishte i përshtatshëm. Shembuj të tillë me pretekst luftën ndaj komunizmit ke Mosadekun e Iranit. Ke Guatemalën e bananeve (që ka bërë film Woody Allen, ”Bananas”). Këto ndërhyrje nuk ishin aspak ideologjike, ishin me qëllime përfitimi.
Mgjse më japin shtysë këto mendime që në të ardhmen të bëj një temë rreth ndërhyrjeve të CIA në shtetet e tjera për qëllime ekonomike.
(po nuk dua ASNJË të shkasë jashtë normalitetit dhe të stigmatizojë njërin shtet apo tjetrin, ndryshe në mish të grirë do përfundoni)

Mund përfundimisht të them, se politika greke nuk është aspak pragmatike. Po më e forta është se trysnia vjen prej popullit të gënjyer. Pra klasat politike të mëparshme i kanë mbush me gënjeshtra njerëzit e shkretë dhe këta nuk humbin rastin tua vjellin në fytyrë politikanëve të tanishëm çorbën e prishur.

drejt tropojes said...

Me duket se Greqia e konsideron veten, vendin lider ne zhvillimet ballkanike. Qe Greqia ka peshe ne fushen nderkombetare, kete s`mundet ta mohojme. Mjafton te kujtojme ate qe ndodhi ne Samitin e Bukureshtit pak kohe me pare. Te gjithe e dime se SHBA deshironte qe Maqedonia, Shqiperia dhe kroacia te merrnin nje ftese per anetaresim ne NATO, por Maqedonia nuk e mori ate per shkak te qendrimit te vendosur te Greqise lidhur me ceshtjen e emrit. Me kujtohet qe ne NATO, sa here qe behej ndonje paraqitje grafike e hartes se Ballkanit, per emrin e vendosur mbi Maqedoni, sqarohej nje qoshe edhe emri me te ciln Greqia e quan vendin fqinj te saj. E kjo natyrisht nuk eshte vetem nje ceshtje qe i jep pushtet Greqise vetem per statusit si anetare e NATO-s por edhe prej pozites se saj ekonomike dhe jo vetem ne Ballkan dhe ne Europe dhe aleancave te saj jo shume te portretizuara dukshem...

Julius said...

Përshëndetje Tropojë.
E konsideron veten lider vërtet, mirëpo po kalon gjithashtu një periudhë krize në rolin e vërtetë që duhet të ketë.
Gjatë çështjes së emrit me Maqedoninë; politikanë dhe prezantues lajmesh e përdornin shpesh shprehjen: Na kanë thënë që do jemi faktori kryesor në Ballkan, shumë akoma e vinin në pikëpyetje rolin e tyre. Si përfundim jemi apo nuk jemi? Në varësi të bindjeve kush nuk mbështeste qeverinë aktuale tentonte tia ulte rolin, të tjerë e ngrinin etj etj.

Për mendimin tim, në këtë moment Greqia nuk është lider në Ballkan. Po, ka mundësi të bëhet. Politika që ndjek ama nuk është zgjidhja më e mirë për tia arritur.
Kryesisht, perëndimorët ua ofrojnë vendeve të tjera (ne, Maqedonisë) si shembull i funksionimit të demokracisë. Por konfliktet me fqinjët nuk e prezantojnë si si të tillë. Normalisht, shembulli i duhur do të ishte një epiqendër drejtuese politikash ballkanike.
Greqia del jashtë këtij roli në qëndrimin rreth Kosovës, në mbështetjen që i ka dhënë Serbisë. Në konfliktin me Maqedoninë, në politikën konfliktuale me Turqinë.
Sigurisht që ka peshë në polikën e jashtme, por problemin kryesor e ka (që mund ta kemi edhe ne) se nuk është e pavarur ekonomikisht. Nuk prodhon gjë.
Për më tej si do zhvillohen ngjarjet, është për tu parë.

drejt tropojes said...

pershnetje Julius, me poshte po sjell nje lajm te fundit nga Deutsche Welle lidhur me Greqine:

Evropa | 06.06.2008
Franca 'aleancë e re' me Greqinë e shitje avionësh e fregatash

Presidenti francez Sarkozi shpalosi në Athinë edhe prioritetet e presidences franceze të BE. Evropa duhet të hapet dhe Ballkani të reformohet, theksoi më tej presidenti francez i cili u prit në Athinë me nderime të mëdha

50 vjet pas marshallit De Gol në foltoren e parlamentit grek u gjend sot presidenti francez Nikola Sarkozi. Përmes një fjalimi, që u duatrokit ngohtësisht, ai shpalosi faqen e re në marrëdhëniet greko-franceze. Ai hodhi parullën "Francë-Greqi-aleancë e Re", por paraqiti edhe prioritetet e presidences franceze të Bashkimit Evropian që fillon më 1 korrik.

Jashtë tyre nuk mund të mbetej, sigurisht, rajoni i Ballkanit ku ashtu si edhe në takimet me presidentin grek Papulas por edhe kryeministrin Karamanlis, Sarkozy i kushtoi rëndësi të veçantë duke e cilësuar "stabilitetin e rajonit objektiv serioz të gjithë Evropës" dhe duke kërkuar njëkohësisht "një perspektivë të qartë edhe për Serbinë" ashtu si për të gjitha vendet e tjera të kësaj treve. "Duhet ta shprehim me një dinamikë të re këtë premtim të Evropës... e cila duhet të hapet dhe Ballkani të reformohet", tha Sarkozia, duke dhenë kështu stigmen e presidences së vendit të tij për rajonin. Njëkohësisht, siç pritej, u shpreh hapur në anën e palës greke në konfliktin për emrin, duke folur për "mbështetje vëllazërore në Bukuresht".

Duke shpalosur më gjerë platformën e presidencës së tij Sarkozy paralajmëroi konkretizimin e mëtejshëm të "unionit mesdhetar", foli për rënien e murit ndarës të Qipros, kërkoi mirëkuptimin e palës greke për preferencën franceze për "një marrëdhënie të veçantë" të Turqisë me Bashkimin Evropian dhe jo integrim -duke aluduar se këtë dëshiron në thelb dhe pala greke- dhe foli për nevojen e një politike unike evropiane në çështjen e azilit ndaj të huajve dhe solidaritet ndaj Greqisë së ekspozuar ndaj flukseve të emigracionit. "Ne shikojmë te Franca një partner strategjik dhe në personin tuaj një mik të vërtetë" i tha presidenti grek Papulias mysafirit të tij të lartë. Sarkozua nuk mungoi të theksojë në mënyrë të përseritur origjinën e tij greke nga gjyshi i tij hebre i Selanikut. Sigurisht edhe objektivin e tij më konkret për shitjen e avionëve Rafal dhe fregatave franceze miqve të tij grekë që e shikojnë diplomacinë ushtarake si mjetin efikas për avancimin e problemeve të tyre kombëtare. Jo rastësisht vizita u kurorëzua me deklaratën e përbashkët për sigurinë dhe mbrojtjen.
Niko Anagnosti/ Athinë

Julius said...

Flm për prurjen Tropojë.
Mund të diskutojmë pak për lidhjet mes Francës dhe dhe Greqisë.
Kanë politika të përbashkëta përsa i përket futjes së Turqisë në Evropë. (nuk e duan)
Në lidhje me pakicat etnike. (nuk i njohin)

Por shkon larg në histori aleanca, që në shpalljen e pavarësisë së Greqisë. Gjithashtu të dy shtetet i kanë qejf sllavët.

Ndërsa tani, duket se francezët duan të përfitojnë prej marrëveshjeve ekonomiko-ushtarake dhe të hyjnë në konkurrencë me armët amerikane. (grekët kanë që tani disa helikopterë francezë, Eurofighter)
Si përfundim është aleati i tyre i madh europian.
Por kjo ngjarje jep dhe një shembull për ne, se duhet të arrijmë mbështetjen e një shteti të madh europian.
Mu më pëlqejnë dojçët, nuk e di juve.

drejt tropojes said...

edhe per mua, Gjermania eshte shembulli me i mire ne Europe. Ndersa per Francen, di qe gjithashtu ka qene nje nga "ngrrueset" e medha lidhur me pavaresine e Kosoves!!!

ITS said...

Greket vetem Ali Tepelena i beri zap... se greku do vetem dajak

Tannhäuser said...

Por më ngelet të them se mentaliteti i tyre nuk është i njëjtë me të lashtët.

Nga del kjo?

Ka një mënyrë të thjeshtë për të kuptuar pak a shumë mentalitetin që mbizoteronte në lashtësi. Duke lexuar komeditë e Aristofanit. Tek komedia pasqyrohet fare mirë shoqëria dhe të garantoj se nuk kanë ndryshuar dhe shumë.

PS, Incidenti në Imia ndodhi më 1996.

Julius said...

Nga vëzhgimi në terren, Tan. :D
Për mendimin tim ai mentalitet edhe ky, nuk janë masa të krahasueshme.

Atëherë nuk kishte antiamerikanizëm psh. Nuk kishte një identitet të njehsuar fetar. Nuk kishte nacionalizëm të formës së sotme.

Tannhäuser said...

Atëherë nuk kishte antiamerikanizëm psh. Nuk kishte një identitet të njehsuar fetar. Nuk kishte nacionalizëm të formës së sotme.

Nuk kishte antiamerikanizëm për një arsye të thjeshtë: Rolin e amerikanëve e luanin grekët.

Për identitetin fetar gabohesh. Feja në lashtësi (dhe jo vetëm për grekët) luante një rol shumë më të madh në shoqëri sesa luan sot. Mos harro se pas ''όμαιμον'' (njëgjakësia) vinte ''ομόθρησκον'' (njëfetaria). Mos harro se çdo shtëpi kishte një faltore madje dhe zotin mbrojtës të shtëpisë dhe çdo familje shpenzonte një shumë të konsiderueshme për flijime. Mos harro se lojrat Olimpike (si dhe të gjitha lojrat)kishin karakter fetar. Mos harro pelegrinazhet gjigande në qindra tempuj e orakule anembanë Greqisë (me më të madhin Panathinea). Mos harro Eskilin i cili u thërret grekëve të luftojnë ''υπέρ βωμών και εστιών''. Mos harro Alkiviadhin i cili u dënua me vdekje se kishte prishur Stelet Hermaike. Mos harro Spartanët të cilët nuk vajtën në Marathonë vetëm e vetëm se shënjat e kohës nuk ishin të përshtatshme (hëna nuk ishte e plotë). Thashë shumë ë?

Nacionalizmi i sotëm është produkt i modernitetit, dhe ishte i panjohur në lashtësi (si dhe identiteti kombëtar në formën që e njohim sot).

Dy fjalë për antiamerikanizmin grek tani. Antiamerikanizmi grek buron nga dy faktorë, një historik, që ka të bëjë me ndërhyrjen e SHBA-së në çështjet e brëndhshme greke që nga fundi i viteve '50 me kulm diktatorinë 67-74; dhe një sociologjik, perceptimin nga greku i mesëm (në fakt nuk është thjesht një fenomen grek) se bota (dhe historia) udhëhiqet nga një fuqi obskurantiste e cila ka në duart e saj fatet e njerëzimit. Jepi grekut konspiracion dhe i kape zemrën.

Julius said...

Në çkuptim grekët luanin rolin e amerikanëve?

Shiko, se kam përshtypjen masat krahasimore mund të vazhdojnë me shembuj e kundërshembuj sa të duash.
Më thuaj të përbashkëtat e të vjetërve me të rinjtë në mentalitet.
Ku ngjajnë e ku jo.
Për konspiracionet, e kam vënë re.
Po ka dalë në modë tani anti-konspiracioni. Ballkanas të gjithë, e kalojmë sensin e masës.

A ishin konspiracionista të vjetrit?

Anonymous said...

hi, busulla.blogspot.com!
[url=http://viagradeb.fora.pl/] viagra bestellen ohne rezept[/url] [url=http://viagradea.fora.pl/] viagra ohne rezept[/url] [url=http://viagradec.fora.pl/] viagra rezeptfrei[/url] [url=http://viagraded.fora.pl/] viagra bestellen [/url] [url=http://viagradef.fora.pl/] viagra [/url] [url=http://viagradee.fora.pl/] viagra bestellen online[/url]

users online
 
Creative Commons License
Shkrimet e blogut Busulla jane te licensuara nen Creative Commons Autoresi-Jofitimprurese-Vepra te pandryshueshme 2.5 Italia License.