Qen dhe kocka.

Një nga ndërmarjet e fundit të qeverisë së re Berisha, është gjetja dhe sjellja e kockave të shqiptarëve të vdekur kudo nëpër botë. Siç dihet, punën e gjetjes së kockave,më mire se kushdo mund ta bëjnë qentë. Për këtë arsye, Busulla paraqet anëtarët e qenerisë në këtë rol të ri. Qenëria e parë ndryshe. Vlen për tu shënuar se për të bërë prezantimin e mëposhtëm, ka ndihmuar jashtë mase faqja zyrtare e qenërisë, për këtë meriton një falënderim të veçantë.

Fillojmë me zëvendëskryeministrin dhe ministrin e jashtëm Meta. Këtu paraqitet si një bulldog i vërtetë, me një kockë në këmbët e para.






Më poshtë prezantojmë ministren e integrimit Bregu





Lulëzim Basha, Sokol Olldashi, dhe Ridvan Bode (ky i fundit në mungesë, po bënte sh... aty në kthesë) si qen klasikë stani.

Dritan Prifti.

Bujar Nishani dhe Arben Imami.









Genc Ruli.








Fatmir Mediu.







Ferdinand Xhaferri




Dhe së fundi në qenërinë e re, një new entry. Nikollë Lassie.

Terrori i çmimeve.

Një shqiptar e gjysëm kanë fituar çmime ndërkombëtare këtë tetor duke mbjellë kështu një krizë panuklle reale dhe virtuale në çdo cep të sferës shqipfolëse.
Virusin në fjalë e ka përhapur i pari Fatos Lubonja duke provokuar kështu reagimin fillestar. Lubonja u infektua në Poloni duke pranuar çmimin Sierro Viera de Mello dhe më pas e ka transmetuar infektimin në rrugë orale te Mustafa Nano. Në kohën e marrjes së çmimit, Lubonja ishte veshur tullac, me një xhaketë fine mbi një pulovër ngjyrë bojëqielli. Ky detaj nuk ka ngelur pa u kritikuar. Ngjarja u vlerësua në të gjitha ambjentet e mundshme të informacionit, duke i dhënë theks të veçantë faktit se përpara se ta merrte Lubonja, askush nuk e dinte se ekziston një çmim i tillë, prestigjioz. Kriteret e këtij çmimi, e rritin vlerësimin mbi debatologun e njohur të ekraneve. Konkretisht mësohet se konkurrentët, nuk duhet të jenë më të shquar se emërtimi i çmimit në fjalë dhe gjysma e tyre duhet të kenë vdekur. Vlen të theksohet se Lubonja pasi mori çmimin u këshillua prej jurisë ta ndante atë me Mustafa Nanon, për t’i ofruar këtij të fundit mundësinë të paguajë biletën e kthimit nga Polonia.


Shumë shpejt, qendra e rëndesës së debatit u zhvendos te shqiptari tjetër i vlerësuar me çmim, Ismail Kadare. Këtu kriza fillestare u thellua dhe më keq. Kadare është akuzuar për fjalimin e rastit të marrjes së çmimit. Akuzuesit insistojnë se shkrimtari mediokër shqiptar, kishte mbështjellë bukën me letrën e fjalimit dhe aty gjetën njolla vaj kikiriku. Më pas për të është thënë se ka lozur me top në lagjen e Enverit në Gjirokastër kur ishte i vogël. Akuzat kanë shkuar më tej kur debatues pohuan se diktatori vetë i kishte dhuruar një top të vogël prej letre në të cilin Kadare ka shkruar krijimet e para letrare. Çmimi në fjalë ka shkaktuar krizë ekzistenciale ndër shqiptarët, të cilët ndihen llogjikisht konfuzë kur dikush prej tyre vlerësohet me çmim. Gjithë ky frustrim, nuk mund të mposhtet veç me dije. Shumë kanë hartuar lista me filozofët dhe shkrimtarët e fundit që kanë lexuar dhe janë deklaruar disidentë kundër Kadaresë. Janë ndërmarrë gjithashtu iniciativa në facebook për të krijuar Kadare unfan group me parrullat: “Çmimi i fundit njollë kombëtare”, “Boll kanë vujt shqiptarët prej komunizmit që Kadare të vlerësohet me çmim” dhe “Barcelona – Zaragoza 6-1”.

Apologji dëshirës së djegur.

Megjithëse brenda meje ti ke vdekur,
me duar që më dridhen,
varrin hap për të të parë.
Kujtimet - ornamente zie kërkoj.
Dhe gërmoj derisa duart dhe trupi
bëhen plagë.
Pastaj, bie mbi krevatin sarkofag,
psherëtima të mbledhura shfryj në duar,
të ftohtin që le pas për të dëbuar.
Sa çudi...
Të mbaj mend gjithnjë të ngrohtë,
dhe prapë me dimrin më ngjan.
Si moti sot, këtë mëngjes.
Bën ftohtë,
e megjithatë,
nuk gjej asgjë për të ngrirë dhimbjen.

Më kujtohet si njëherë të dy,
shtrirë, të rënë në grackën (e njohur) naive,
mbyllëm sytë dhe pohuam se po shihnim yje.
Ti u trembe atëherë,
kjo puthje mendimesh,
tu duk e tepërt rastësi.
Ndërsa unë mora shkas për tu dehur,
humbur dhe besuar në pafundësi.
Të kujtohet?
Gjithnjë para dhe pas ndiznim zjarr,
si fëmijë prej botës abortuar,
gjenim njeri tjetrin symbyllur,
vetëm duke u prekur me duar.
Ndërsa tani,
çdo dëshirë është bërë hi.
Arsyeja po mi vret dhe kujtimet.
Ah kjo flaka shterpë sa djeg,
tani që bashkëjeton me mungesën.