I denjë?

Për blogun tim e kam fjalën, busullën.

Kisha rënë në të thella ca kohë më parë mbi rëndësinë e një blogu. Nuk kanë munguar as ngacmimet nga të gjitha frontet ku shumë të njohur realë apo virtualë po më pyesnin “çe do blogun”. Pasi lexova Xixën në një temë të ngjashme, ujrat e shpirtit tim ranë në qetësi. Bëra paqe me veten. Për pak kohë gjithsesi, sepse vërtet që unë shkruaj, po a ia vlen se çfarë shkruaj? Si mund të matet kjo vlerë? Jo, kot tu gënjej të gjitha këto i kisha në kokë deri dy ditë më parë...
Deri kur rastësisht mësoj se më paskan vjedh një pjesë shkrimi për të ndjerin George Carlin. Nuk ju gënjej, mu bë zemra mal! Qenkam i denjë thashë me vete, përderisa më kanë vjedh...Dmth ia vlekam. (kush më njeh sado pak, e di që unë përfshihem lehtë nga ndjenja euforie)
Po në një refleksion të dytë, u rreka të mësoj se kush qënkësh ky që më paskësh bërë qejfin. Mësova pra se qenka një farë Beqir Sina. Paska një faqe online ku kontribon aty, qenka dhe gazetar. E lexoj shkrimin. Morali më ra përtokë si brekë pa ushkur. Shqipja e çalë, frazat të çrregullta, gabime drejtshkrimore dhe gramatike.
Pothuaj më vika keq që më vodhi një pjesë nga shkrimi....Kur shokët e mi kolegë blogistë apo peshkatarë shkojnë e vidhen prej RD-së, Shekullit, e mediave të tjera shumë të fuqishme, mua më paska vjedh një copë Beqir. Më vika keq po nuk e di për kë më shumë, për mua apo për të...

p.s Gazetarit në fjalë, i dërgova një mail ku i shpjegova se përderisa e transferon shkrimin në vend tjetër, duhet të vendosë lidhjen e burimit nga ka marrë lajmin. Gjithashtu do duhet të respektojë rendin e fjalive dhe frazave ashtu si janë shkruar në origjinal. Në fund, e quaj shumë pa skrupuj identifikimin si “forumist”, kur blogu ka emër, logo dhe adresë në internet.
Kërkesës time nuk iu përgjigj në mënyrën e dëshiruar. Vetëm pas kësaj i thashë se kjo ngjarje do bëhet subjekt shkrimi te blogu im.