Gazetat.

Përpara se të filloj më duhet te pranoj se funksioni kryesor i gazetave në përgjithësi është si mbeshtjellëse buke. Pra gazeta është një amballazh ushqimor në formë intelektuale. Është një veshje. Meqe për funksionin e gazetarit është veshja e parë, nëse do e krahasonim me tekstilet e Beratit do te thote se gazetat jane si veshjet e brendshme. Pra “kanatiere mbathje bluza”.-gazeta! (të mos harrojmë librin e gatimit)

Por ka dhe arsye te tjera pse gazetat janë si mbathjet: Të dyja e mbajne pisllëkun brenda, i nënshtrohen teknikës “laj thaj”, dhe kufizohen për perdorim ditor. Kush nuk i përdor vetëm për një ditë le ta dijë që është këllirë. Gazetat nuk e shkruajnë se nuk duan te humbasin klientët. Unë që nuk jam gazetar, (Zot na ruj) flas hapur. Po dhe gazetat i lexon më mirë te hapura, shoqëruar me një kafe dhe nje cigare për ata që kanë halle...

Aty sheh gërmat kapur per dore, rradhë rradhë, duke vallëzuar nëpër fletë, e zezë mbi te bardhë.

Ashtu si vallezojne mendimet në kokën e atij qe i ka shkruar…Vëren ku e hedhin hapin duke u penguar, ku ecin shkronjat krenare e shpenguar.
Dhe me tej ku e thyejnë qafën paduruar…

Ndonjëherë të bëjnë të krruash kokën këto shkrimet dhe gazetat. Mos u cuditni, ndonje mizë ka perfituar nga pozicioni i palëvizshem qe imponon leximi.

Po c’p!ckë mize e ka bërë gazetarin të shkruajë? Këtu as une dhe as lexuesi im nuk i shmangemi dot pohimit se gazetarët janë të shitur. Unë nuk e kuptoj. Gazeta dihet që është e shitur – përderisa e blejmë. Ok po dhe gazetari paguhet. Dmth blihet. Ose shitet. Vete gazetat mburren per shitje te suksesshme. Kështu degjohet të thonë: Filan gazete eshte me e shitura sot ne treg!! Po kur gazeta e shitur-produkt është mburrje, si ka mundesi producenti të mos mburret me suksesin dhe të perfshijë në të një pjesë nga karakteri i vet? Thellësisë filozofike të këtij lloji, tipiku shqiptar i pergjigjet me cekëtine praktike se të gjithë janë të shitur.

Lidhja e shqiptarit me ekonominë e tregut është e vecantë. Dikur i ndalohej te perdorte vlerën monetare ne shkëmbime miqësore, qoka e shtrëngim dore. Më vonë ai papritur zbuloi mungesën duke shfaqur nje debulesë të theksuar ndaj vlerës së munguar: Parasë. Kuptoi se gjithcka mund te blihej e te shitej.

Keshtu i provoi te gjitha. Qe nga florinjte ne senduket e rrenuar, unazat e marteses ne duar, qen rrugesh te terbuar, deri ne vlera abstrakte qe shkonin qe nga emri, feja, kombesia, vitet e lindjes, vdekjes (ne raste votimesh) etj. Filloi te shiste e te blinte pra, pa dallim feje krahine e ideje...

(vijon)